Jak osiągnąć i pielęgnować stan zdrowia psychicznego?
Oto garść wskazówek, dzięki którym osiągniesz szczęście, podniesiesz samoocenę i odnajdziesz sens życia. Pamiętaj, że zdrowa dusza to również zdrowe ciało.
Wydawać by się mogło, że zastosowanie wszystkich tych zaleceń, potrzebnych do osiągnięcia szczęścia, jest bardzo trudne. To jednak kwestia wprawy i przyzwyczajenia.
Gdy będziemy często coś powtarzać, wytworzy się nawyk, który potem działa sam.
Niestety, toksyczne myśli, postawy też utrwalają się na zasadzie nawyku.
1. Szczęście: nigdy nie myśl i nie mów źle o samym sobie.
Jeśli coś ci się nie udaje – poszukuj przyczyn w takich czynnikach, które w przyszłości można zmienić. Jeśli sam siebie krytykujesz, niech to będzie konstruktywna krytyka (co możesz zrobić następnym razem, aby się udało?). Np. jeśli nie zaliczyłeś sprawdzianu, pomyśl: „Za mało się uczyłem” (to można zmienić), zamiast: „Za głupi jestem na te zadania”. Osoby depresyjne szczególnie często upatrują przyczyn swoich niepowodzeń w stabilnych i niezmiennych cechach osobowości: „Jestem beznadziejny, mam słaby charakter, jestem pechowcem, coś jest ze mną nie tak…”. Szukanie przyczyn porażek w cechach swojej osobowości sprawia, że człowiek czuje się bezradny i skazany na nieszczęście.
2. Szczęście: znaj te swoje cechy, które czynią cię kimś wyjątkowym, niepowtarzalnym, szczególnym.
Np. jeśli jesteś nieśmiały, to znaczy też, że potrafisz być dobrym słuchaczem, jeśli jesteś agresywny, to mógłbyś być dobrym sportowcem itd.
3. Szczęście: poznaj siebie.
Badania pokazują, że jeśli ludzie znają samych siebie (np. swoje mocne i słabe strony), swoją przeszłość (także przodków), to najczęściej samych siebie lubią. Jasny i klarowny obraz własnej osoby podwyższa samoocenę.
4. Myśl o dobrej przyszłości i nie pozwalaj, by znikała nadzieja.
Niepowodzenie jest często ukrytym dobrodziejstwem dla ludzi, którzy wyciągają z niego naukę. Jeśli porażki się pojawiają – przyznaj się do nich, wyciągnij z nich wnioski i idź dalej.
5. Dbaj o przyjaciół.
Utrzymuj kontakty z ludźmi, z którymi możesz nawiązać bliskie, intymne więzi. Jeśli zwierzasz się bliskim osobom, dzielisz się z nimi swoimi smutkami i radościami, to budujesz swoją sieć wsparcia społecznego. Pojawia się też poczucie sensu życia. Wspieranie przyjaciół, małżonka, członków rodziny przynosi też psychiczne profity osobie, która tego wsparcia udziela.
6. Dystansuj się od ludzi, którzy źle na ciebie działają, i poszukuj takich,
z którymi dobrze się czujesz.
Pamiętaj, że w dłuższym okresie stajemy się podobni do tych, z którymi najczęściej przebywamy.
7. Bądź otwarty na nowe doświadczenia i nie unikaj zmian.
Wyznaczaj sobie nowe cele. Aktywność i ciekawość świata jest zdrowa.
8 Pielęgnuj poczucie humoru.
Życzliwy humor jest jednym z najzdrowszych mechanizmów obronnych, jakie psychika stosuje, by poradzić sobie z kłopotami. Ucz się śmiać z samego siebie. Szukaj komicznych aspektów swoich problemów. Pozwól sobie na ironizowanie z własnych wad.
9. Udzielaj się społecznie, bo to uśmierza lęk.
Warto uczestniczyć w życiu społeczności (choćby internetowej) czy organizacji.
10. Pielęgnuj pogodne spojrzenie na świat.
Człowiek ma prawo do własnego sposobu życia. I pamiętaj, że każdy wiek ma swoje blaski i cienie.
11. Zawsze szukaj przyczyn swoich sukcesów w sobie.
Przypisuj sobie zasługę za szczęście i powodzenie. Dziel się z innymi ludźmi tym, że jesteś szczęśliwy. Jak powiedział Albert Schweitzer, niemiecki filozof i zdobywca Pokojowej Nagrody Nobla: „Szczęście to jedyna rzecz, która się mnoży, gdy się ją dzieli”.
12. Pozwalaj sobie na leniuchowanie w rozsądnych granicach.
Czerp też radość z tego, co lubisz robić. Przeznacz kilka minut dziennie na marzenia i „bujanie w chmurach”. Regularnie oddawaj się zajęciom, które pozwalają ci oderwać się od codziennych trosk. Dbaj o drobne przyjemności.
13. Kontaktuj się z samym sobą.
Odczuwaj i wyrażaj swoje emocje, ale rób to tak, by inni nie czuli się z tego powodu winni.
14. Porównuj się z osobami podobnymi do ciebie.
Osoby nieszczęśliwe porównują się często z kimś wyjątkowym, nieosiągalnym, żyjącym w zupełnie innych warunkach i przeżywają w związku z tym silne poczucie niższości.